Met de typische dynamiek van Moffat beginnen we aan een nieuw avontuur, maar natuurlijk moet iedereen daar eerst weer voor bij elkaar komen. Amy en Rory schrijven “doctor” in een maïsveld, ‘t verschijnt in de krant, the Doctor komt en de reünie wordt onderbroken door een snel ingewerkte jeugdvriendin Mels. Mels bleek, zoals de theorie-fanatieke whovians al hadden bedacht, een vorige regeneratie van River/Melody te zijn zoals we ook al aan de naam hadden kunnen zien. (‘You named your daughter after your daughter?’) En daarmee komen we terecht in een flashback over Amy, Rory en Mels’ jeugd. Dan vliegen we naar Berlijn om in plaats van Hitler te vermoorden, redden ze hem en stoppen hem in de kast. Mels regenereert, Melody vergiftigd de Doctor, er is een robot met minimensjes en kwalrobots erin, Melody redt haar ouders en vervolgens ook de Doctor en River komt tot leven.
Al met al dus een drukke geweldige aflevering met geen echt verhaal maar wel plot en nieuwe puzzelstukjes om de puzzel al iets duidelijker te maken. Zoals het feit dat River al haar regeneraties geeft aan the Doctor om hem te redden verklaart waarom River dood gaat in Silence in the library. Dat je van huidskleur kunt veranderen bij regeneratie en als je dood gaat gaan je nieren als eerste. De Silence is blijkbaar een beweging en geen soort. Verder verklaart deze aflevering waarom River archeologie gaat studeren, hoe ze de tardis kan besturen en hoe ze aan het dagboek komt. En nu is er schijnbaar een ultieme vraag waar we nu heen kunnen vragen en het zal niet ‘To be or not to be?’ zijn ook al is dat normaal gezien the question. En wat fluisterde the Doctor in River’s oor? Ligt het aan mij of leek de zin ‘Haven’t you figured that one out
Het acteerwerk in deze aflevering is echter geweldig. Matt Smith is op zijn best, simpel briljant. Rory verandert i n een actieheld; hij slaat Hitler en kan plots motorrijden. De overgang van Mels naar River was prachtig net zoals de specialeffect overgang van de kartonnen tardis naar de echte tardis. De snelle flashbacks naar de handelingen van de Doctor waren echter heel erg ‘Sherlock’ en behalve dat grijpt Moffat ook terug naar de bananen. Over terugrijpen gesproken; de oude companions in de tardis scene brak mijn hart (nog erger dan de jonge rory en amy scene), maar het feit dat ze promotie foto’s ervoor gebruikte verpestte ’t een beetje. Maar desondanks een perfecte hint dat hij ze nooit vergeet, net zoals ik deze aflevering. Nu wachten tot de volgende met meer Doctor who en zijn nieuwe jas.
Error: Vampires in Venice in plaats van Vampires of Venice.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten